جامانده

این شهر همـــش شده زمیـــــــن ، دیگه آسمونـــی نداره این شهر...

من دلـــم آســـمون میخـــواد مرتضی ...آسمـــــــون ...

- وقتی دلـــت آسمـــون داشته باشه ، چه تـــو چـــاه کنعـــان باشی ، چه تو زنـــدان هـــارون ، آسمـــون آبـــی بـــالا ســـرته !

- آخه از کـــجا این آسمـــون رو پیدا کنم ؟

- فقط چشمـــاتُ باز کن ...

تا آسمون چشمـــاے صاحبـــتُ بـــالا ســـرت ببینی...

زمیـــن و آسمـــون از چشمهـــاے اون نـــور میگیرن پسر ...

چشمـــات ُ رو خـــودت ببنـــد مســـلم ... !

ببنـــد ..!

 

پ . ن : پرسیدم قله افتخار یک ملت کجاست؟

آرام دستم را گرفت و بر سر قبر یک شهید مهمانم کرد ...

روی سنگ قبرش نوشته بود:

قله افتخارم شهادت است ...